Nous arrivons!
Blijf op de hoogte en volg Iris
27 Augustus 2012 | Brazilië, São Paulo
Lieve mensen,
Hier het eerste blogberichtje vanuit het verre Brazilië. Evi en ik zitten op dit moment in een hotel in Guarulhos, Sao Paulo. Na een enorme reis van ongeveer 20 uur liggen we nu heel allebei prinsheerlijk in ons eigen tweepersoonsbed CNN live op onze samsung flatscreen te kijken. Nog even genieten van de luxe van een hotel voor we straks alleen nog maar met 10 man op een kamertje zonder airconditioning ‘slapen’.
Afgelopen zaterdagavond zijn de laatste mensen afscheid van me komen nemen en om 02.30 vannacht zijn we naar schiphol vertrokken. Daar was het natuurlijk een grote emotionele bedoeling en kwam voor het eerst eigenlijk echt de realisatie dat we toch best lang weg zullen zijn. Aangezien ik nog een pak stroopwafels nodig had voor het gastgezin, zijn mijn lieve oom en tante met de kids ’s nachts ook naar Amsterdam gekomen om me uit te zwaaien. Super bedankt daarvoor en ook voor het afscheidspakketje! De fisherman’s friends zijn al goed van pas gekomen ;).
De vlucht van Amsterdam naar Lissabon was gehuldigd in een waas van ongeloof. Zijn we echt weg? Komen we niet gewoon volgende week weer terug? En toen we net lekker een beetje waren ingedut, stond het ontbijt al voor onze neus. ‘Heerlijke’ kroosants met perzikjam en een kwart sandwich droge, witte boterham met kaas en kip. Njammie! Daarna nog maar even verder de roes uitgeslapen en voor we het goed en wel wisten waren we al in Lissabon. Daar konden we meteen doorlopen naar onze volgende vlucht. Lissabon Sao Paulo.
Die duurde iets langer. Daar hadden we ons wel een beetje op verkeken, want we waren nogal in de knoei met het tijdsverschil. Op een gegeven moment hadden we dus het idee dat we er zo ongeveer wel moesten zijn, maar toen bleek het nog ruim twee uur te duren. Beetje jammer. We hebben wel heerlijke èrpels, beef en gnocchi gekregen. En vergeet de drilpudding met niet herleidbare smaak toe niet. We werden verwend. Hebben de tijd proberen te doden met het kijken van films (we bought a zoo is best leuk) en het lezen van kasteelromannetjes (altijd lekker, hè Pam). We hebben wel geluk gehad met de stoelen, want allebei de vluchten waren de stoelen naast ons gewoon leeg. Lekker 2 dekentjes en 2 kussentjes in plaats van 1!
Na een wat wiebelige landing snel naar de bagageband in de hoop dat alles goed was gegaan in Amsterdam en Lissabon. Evi’s tas was een van de eerste, maar die van mij liet natuurlijk weer eeuwig op zich wachten. Ik dacht alweer dat ik al mijn geluk had opgebruikt bij de verdeling van de coschappen (daar mag ik trouwens in maart mee beginnen met de leukste groep ooit! :D). Dit bleek godzijdank niet het geval te zijn, want even later kwam ook mijn backpack voorbij rollen. Nothing to declare here, dus hop naar buiten. Sfeer snuiven! We konden het nog steeds niet echt geloven dat we in Brazilië waren. Er moest natuurlijk wel nog iets fout gaan. Mijn pinpas weigerde dienst. Gelukkig ben ik inmiddels trotse eigenaar van een creditcard en die wilde me wel gewoon geld geven. Het bleek nog een half uur te duren voordat de shuttle bus naar het hotel kwam, dus we hadden besloten dat we wel even een cola bij de Mac konden gaan halen. Die is tenslotte altijd goed. Ze kunnen blijkbaar echt geen engels, want een ‘medium coke’ begreep ze niet. Daar moest toch echt even iemand bij gehaald worden. Ook in het hostel spreken ze ongeveer 3 woorden engels. Dat beloofd wat voor de rest van de trip.
Het valt wel op dat we nogal blank zijn. En vooral die blonde haren doen het ‘m geloof ik. We worden nogal nagestaard, maar dat kan misschien ook komen omdat onze backpacks ongeveer twee keer zo groot zijn als wijzelf ;).
Evi is inmiddels de wekker aan het zetten voor morgen, want we vallen alweer om van de slaap. Ik vrees ook dat ik echt geen zin meer heb om mijn bed uit te komen om dit berichtje nog online te zetten, want we hebben alleen WIFI in de lobby. Dat wordt dus morgenvroeg.
Om 11.45 brengt de shuttlebus ons weer naar het vliegveld en daar gaan we ons Portugees maar eens ophalen ter voorbereiding van de rest van de reis. Om 23.05 vertrekt dan ons vliegtuig naar Boa Vista, waar we na een tussenstop in Manaus om 04.00 lokale tijd aankomen. Daar worden we als het goed is opgehaald en dan kan het avontuur pas echt goed beginnen. Als het goed is hebben we ook WIFI op het vliegveld, dus wie zich verveeld komt maar lekker skypen, want we moeten lang wachten!
Ik ben vast nu al honderd dingen vergeten te vertellen, maar het was dan ook een lange dag. De oogjes vallen dicht. Het is dan ook al half 2 ’s nachts eigenlijk. Slaap lekker (verder) en tot snel!
Dikke kus,
Iris
Hier het eerste blogberichtje vanuit het verre Brazilië. Evi en ik zitten op dit moment in een hotel in Guarulhos, Sao Paulo. Na een enorme reis van ongeveer 20 uur liggen we nu heel allebei prinsheerlijk in ons eigen tweepersoonsbed CNN live op onze samsung flatscreen te kijken. Nog even genieten van de luxe van een hotel voor we straks alleen nog maar met 10 man op een kamertje zonder airconditioning ‘slapen’.
Afgelopen zaterdagavond zijn de laatste mensen afscheid van me komen nemen en om 02.30 vannacht zijn we naar schiphol vertrokken. Daar was het natuurlijk een grote emotionele bedoeling en kwam voor het eerst eigenlijk echt de realisatie dat we toch best lang weg zullen zijn. Aangezien ik nog een pak stroopwafels nodig had voor het gastgezin, zijn mijn lieve oom en tante met de kids ’s nachts ook naar Amsterdam gekomen om me uit te zwaaien. Super bedankt daarvoor en ook voor het afscheidspakketje! De fisherman’s friends zijn al goed van pas gekomen ;).
De vlucht van Amsterdam naar Lissabon was gehuldigd in een waas van ongeloof. Zijn we echt weg? Komen we niet gewoon volgende week weer terug? En toen we net lekker een beetje waren ingedut, stond het ontbijt al voor onze neus. ‘Heerlijke’ kroosants met perzikjam en een kwart sandwich droge, witte boterham met kaas en kip. Njammie! Daarna nog maar even verder de roes uitgeslapen en voor we het goed en wel wisten waren we al in Lissabon. Daar konden we meteen doorlopen naar onze volgende vlucht. Lissabon Sao Paulo.
Die duurde iets langer. Daar hadden we ons wel een beetje op verkeken, want we waren nogal in de knoei met het tijdsverschil. Op een gegeven moment hadden we dus het idee dat we er zo ongeveer wel moesten zijn, maar toen bleek het nog ruim twee uur te duren. Beetje jammer. We hebben wel heerlijke èrpels, beef en gnocchi gekregen. En vergeet de drilpudding met niet herleidbare smaak toe niet. We werden verwend. Hebben de tijd proberen te doden met het kijken van films (we bought a zoo is best leuk) en het lezen van kasteelromannetjes (altijd lekker, hè Pam). We hebben wel geluk gehad met de stoelen, want allebei de vluchten waren de stoelen naast ons gewoon leeg. Lekker 2 dekentjes en 2 kussentjes in plaats van 1!
Na een wat wiebelige landing snel naar de bagageband in de hoop dat alles goed was gegaan in Amsterdam en Lissabon. Evi’s tas was een van de eerste, maar die van mij liet natuurlijk weer eeuwig op zich wachten. Ik dacht alweer dat ik al mijn geluk had opgebruikt bij de verdeling van de coschappen (daar mag ik trouwens in maart mee beginnen met de leukste groep ooit! :D). Dit bleek godzijdank niet het geval te zijn, want even later kwam ook mijn backpack voorbij rollen. Nothing to declare here, dus hop naar buiten. Sfeer snuiven! We konden het nog steeds niet echt geloven dat we in Brazilië waren. Er moest natuurlijk wel nog iets fout gaan. Mijn pinpas weigerde dienst. Gelukkig ben ik inmiddels trotse eigenaar van een creditcard en die wilde me wel gewoon geld geven. Het bleek nog een half uur te duren voordat de shuttle bus naar het hotel kwam, dus we hadden besloten dat we wel even een cola bij de Mac konden gaan halen. Die is tenslotte altijd goed. Ze kunnen blijkbaar echt geen engels, want een ‘medium coke’ begreep ze niet. Daar moest toch echt even iemand bij gehaald worden. Ook in het hostel spreken ze ongeveer 3 woorden engels. Dat beloofd wat voor de rest van de trip.
Het valt wel op dat we nogal blank zijn. En vooral die blonde haren doen het ‘m geloof ik. We worden nogal nagestaard, maar dat kan misschien ook komen omdat onze backpacks ongeveer twee keer zo groot zijn als wijzelf ;).
Evi is inmiddels de wekker aan het zetten voor morgen, want we vallen alweer om van de slaap. Ik vrees ook dat ik echt geen zin meer heb om mijn bed uit te komen om dit berichtje nog online te zetten, want we hebben alleen WIFI in de lobby. Dat wordt dus morgenvroeg.
Om 11.45 brengt de shuttlebus ons weer naar het vliegveld en daar gaan we ons Portugees maar eens ophalen ter voorbereiding van de rest van de reis. Om 23.05 vertrekt dan ons vliegtuig naar Boa Vista, waar we na een tussenstop in Manaus om 04.00 lokale tijd aankomen. Daar worden we als het goed is opgehaald en dan kan het avontuur pas echt goed beginnen. Als het goed is hebben we ook WIFI op het vliegveld, dus wie zich verveeld komt maar lekker skypen, want we moeten lang wachten!
Ik ben vast nu al honderd dingen vergeten te vertellen, maar het was dan ook een lange dag. De oogjes vallen dicht. Het is dan ook al half 2 ’s nachts eigenlijk. Slaap lekker (verder) en tot snel!
Dikke kus,
Iris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
